Po shlédnutí inscenace Denní dům, noční dům napsala spisovatelka a autorka románu Olga Tokarczuk  divadelníkům dopis...


Muszę przyznać, że byłam bardzo zdenerwowana przed spektaklem. Książka, która posłużyła do adaptacji pod tym samym tytułem, co spektakl, należy do tych bardziej osobistych. Opowiada o bardzo intymnej próbie „zasiedlenia” w sensie fizycznym, psychologicznym, ale i jakby metafizycznym miejsca do życia w Kotlinie Kłodzkiej. Denerwowałam się, jak to będzie usłyszeć własny tekst na scenie, ale i ujrzeć na własne oczy postaci i zdarzenia, które do tej pory mieszkały tylko w tekście i w mojej wyobraźni.
Przede wszystkim należy powiedzieć, że Renata Putzlacher bardzo inteligentnie wybrała i scaliła w swój własny sposób wątki z tego ogromnego materiału powieściowego. Zrobiła wydawałoby się rzecz nie do zrobienia. Reżyser Radovan Lipus wymyślił piękne wizualnie, wzbudzające gęsią skórkę sceny, w których to, co rzeczywiste, przenika się z tym, co ulotne, imaginacyjne.
Jestem też zachwycona grą aktorów – niezwykle przekonującą i profesjonalną.
W sumie – było to dla mnie wielkie przeżycie. To zupełnie osobny spektakl, nowa jakość wsparta zaledwie moim tekstem. I jestem bardzo dumna, że moja książka mogła stać się taką wspaniałą inspiracją. 

Olga Tokarczuk


Musím se Vám přiznat, že jsem byla před představením velmi nervózní. Román, který byl předlohou pro stejnojmennou dramatizaci, je součástí mého osobního životního příběhu. Vypráví o velmi intimním pokusu „osídlení” - ve fyzickém, psychickém, ale i jakoby metafyzickém smyslu - jednoho místa v Kladské kotlině. S napětím jsem čekala, jaké to bude, slyšet své texty na jevišti a spatřit na vlastní oči postavy a události, jež dosud žily pouze v knize nebo v mých představách.
Především musím říct, že Renata Putzlacher coby autorka dramatizace velmi inteligentně vybrala a spojila motivy z tak obsáhlé románové látky. Udělala něco, co se zpočátku mohlo zdát nemožné a nepředstavitelné. Režisér Radovan Lipus vytvořil vizuálně působivé scény, vyvolávající mrazení v zádech, scény, v nichž to, co je skutečné, se prolíná s tím, co je neuchopitelné, imaginární.
Jsem také velice nadšená výkony herců – nesmírně přesvědčivými a profesionálními.
Shrnuto – byl to pro mně velký zážitek. Je to absolutně svébytné představení, nový tvar vycházející z  mého textu. A jsem velmi hrdá na to, že se má kniha mohla stát pro tvůrce tak nádhernou inspirací. 

Olga Tokarczuk